Blog 2

En dan moet je je gaan voorbereiden. Er moet een paspoort en nieuwe ID-kaart aangevraagd worden, er moet een vliegticket besteld worden en je moet gaan nadenken over wat je meeneemt en hoeveel je meeneemt. Dat laatste is zo moeilijk om te bedenken. Je gaat voor vijf maanden weg.

Wat neem je mee en hoeveel? Neem je veel warme kleding mee of niet? Hoeveel blazers neem ik mee en hoeveel T-shirts? Neem ik dan ook shirts met lange mouwen mee? En hoeveel paar schoenen neem ik mee? En hoeveel jassen? Je moet aan zoveel denken.

Ook wilde ik nog andere dingen doen voor ik wegging. Zo wilde ik nog naar de kapper bijvoorbeeld. En ook heb ik al heel lang het idee om een eigen blog te beginnen met YouTubekanaal. Dat wilde ik nu doen voor ik wegging. Als ik iets wil doen, wil ik het in één keer goed doen. Dus mijn blog wil ik dan ook in één keer goed doen, en gelijk een mooie website hebben, etc. Die professionele blog is nog niet gelukt. Nu denk ik: ‘dat doe ik wel als ik terug ben in de zomer’. Als iemand misschien een goede websitehost weet voor een blog, let me know, want ik begrijp niks van die vergelijkingssites. Dat heb ik dus alweer uitgesteld. Ik stel die blog, denk ik, al drie jaar uit, maar ik wil het wel graag. Ik wil mijn gedachten met de wereld delen en heb daar al een paar ideeën voor. Bij die blog wil ik dus ook een YouTubekanaal hebben. Daarvoor had en heb ik al ideeën. Twee van die ideeën waren shoplogs, eentje van de Primark en eentje van wat ik de afgelopen tijd had gekocht. Die video’s wilde ik dus opnemen voor ik wegging. Ik heb uiteindelijk twee pogingen gedaan, maar die zijn beide mislukt. ‘Dan neem ik het wel in Málaga op’, dacht ik.
Wat ik ook wilde doen, was mijn kamer opruimen. The main reason dat ik dat niet deed, was omdat ik dat wilde filmen voor mijn YouTubekanaal. Die andere video’s waren niet gelukt, dus deze ook niet. Mijn moeder zei dat als ik mijn kamer niet opruim, dat zij haar handen er wel in ging steken... En ik vind het nooit zo fijn als andere mensen aan mijn spullen zitten. Nu maar hopen dat het een beetje ok is.

Wat vaak aan mij werd gevraagd was of ik mijn koffer al had ingepakt. En altijd was mijn antwoord ‘nee’, want ik pak mijn koffer niet één maand van tevoren in, eerder een paar dagen van tevoren. Ik werd gek van die vraag. Ik had alles in mijn hoofd, zo van wat neem ik mee en wat moet ik doen? Op een gegeven moment maakte ik een lijstje met de spullen die ik mee moest nemen. Daar stond bijvoorbeeld op een zonnebril, schoenen, shampoo en kleding (stond er in het algemeen, ik ga niet per kledingstuk opschrijven wat ik meeneem). Een paar dagen van tevoren ben ik nog met mijn moeder de laatste dingen gaan shoppen, vooral basics. Op dat moment kon ik niet alles vinden, dus ging ik op zaterdag nog de stad in om dingen te halen. Ik zou sowieso al de stad ingaan om stroopwafels te halen. Ik had vier pakken gekocht, één als cadeautje voor mijn gastmoeder, twee om uit te kunnen delen en één voor mijzelf. Ook had ik nog tompoezen van de Hema gekocht om ’s avonds te kunnen eten. Nadat ik de stad in was geweest begon ik mijn koffer in te pakken, één dag van tevoren, ja. Ik maakte plaats in mijn kamer voor de koffer en ging mijn spullen bij elkaar zoeken. Af en toe nam ik een pauze, en in één pauze namen we de tompouce, hmmm. Op een gegeven moment ging mijn moeder mij helpen met inpakken. Dat was erg fijn. Zo ging het ook sneller en hoefde ik niet de hele nacht nog bezig te zijn met mijn koffer inpakken. Soms vergat ik dat ik ook nog een handbagage koffer had om in te pakken, dus pakte ik die er op een gegeven moment ook bij. At the end paste niet alles in mijn koffers en tas. Ik kon twee pakken stroopwafels niet meenemen. En niet al mijn blazers konden mee en de kleding van de Primark voor mijn video was ik vergeten. Er kon minder mee dan ik dacht.

Toen ging ik lekker slapen.

Volgende keer vertel ik over mijn eerste dagen, beloofd.

Als je geïnteresseerd bent in de organisatie en een brochure wilt bestellen, doe dat dan via deze link: http://my.ef.com/Anne.Grimbergen